Aidskinderen uit het Crisishuis van Stichting Mijnzorg

VLUU L200 / Samsung L200

Het ontstaan van het Crisishuis kwam door Valerie. Het meisje had aids en lag op sterven er was nergens plaats voor haar. Er werd met man en macht gezocht naar een woonplaats voor het zieke kind. Er stond een huis leeg maar er was geen geld voor de huur. Gelukkig was het tijdens het werkbezoek van het Child Welfare Fund die direct hulp aanbood door deze kosten op zich te nemen en de in Suriname wonende vrijwilliger Rob Jansen zorgde voor de inrichting en  alle benodigdheden voor het zieke meisje. Dit is nu zeven jaar geleden en inmiddels is Stichting Mijnzorg opgericht. Het Crisishuis verzorgt nu 51 kinderen waarvan de meeste besmet zijn met het HIV virus. Mevrouw van Dams de verzorgster van dit tehuis is een kanjer, haar leven bestaat uit vechten voor deze hulpbehoevende kinderen.
Het nieuwe adres van het Crisishuis is:
Wilhelmina’s brugweg  18 Paramaribo.
Email:stichtingmijnzorg@gmail.com    

Tel: 00597-8830031  

METADATA-START
Aidskinderen met een van de leidsters.
METADATA-START
Een van de tientallen hummeltjes.
Aidskinderen Stichting Mijnzorg
De kinderen zijn dikke vriendjes.
Drie jarige Saria
Saria is in 2013 geboren ze kan niet meer dan een baby van een tien maanden. Verzorgster mw. Selita van Dams vind het verschrikkelijk dat het kind niet de juiste begeleiding kan krijgen in het Crisishuis en vroeg of er mensen in Nederland waren die haar dat wel kunnen geven.

huiswerkbegeleidster
De huiswerkbegeleidster zorgt voor goede schoolprestatie’s van de kinderen.

Ton Tesselaar met geschenk voor Crisishuis

De leiding heeft door de slechte economische omstandigheden grote moeite het hoofd boven water te houden. Er werd dankbaar gebruik gemaakt van de jaarlijkse donatie van dhr. Selwyn Lowe (een arts uit Maastricht) om nieuwe gasbranders te kopen en kippenvlees. Door de financiële malaise was er al in geen tijden vlees gegeten.

De projectleider van het CWF schrok toch van het bericht van de voorzitter van Stichting Mijnzorg, Selita van Dams.
Na de vraag “hoe gaat het met jullie” was het antwoord van Selita   “wij gaan dood, morgen staan wij met 51 kinderen op straat”.
Er was vergaderd, het was niet mogelijk meer om verder te gaan.
Het personeel was al tijden niet uitbetaald en Selita begreep dat die mensen ook eten op de plank moesten brengen voor hun kinderen. Voor het personeel was het heel moeilijk want zij waren al jaren erg aan de kinderen gehecht.
“Verder hebben onze kinderen medicijnen en medische zorg nodig van specialisten.  Dat baart ons ook grote zorgen, de specialisten weigeren steeds meer om de patiëntjes te behandelen met de nieuwe verzekering pasjes. Wij moeten betalen per consult” aldus een radeloze Selita.
Dat het Crisishuis zijn deuren moet sluiten is te gek voor woorden daar heeft het Child Welfare Fund een stokje voor gestoken.        

Maar om dat vol te houden is véél hulp nodig!!!